مسلمانان، چه شيعه چه اهل سنّت، همگي بر خروج «دابّـة الأرض» در آخرالزّمان اتّفاق نظر دارند، امّا آنها در مورد مشخّص كردن مصداق؛ يعني ماهيّت آن دابّـة ، اختلاف نظر دارند. اهل سنّت قائل به اين است كه دابّـة  الأرض، جنبنده‌اي از جنبندگان زمين است، امّا شيعيان بر اين باورند كه دابّـة  الأرض، يك مرد معيّن است و ما در بخش‌هاي بعد به اين مسئله خواهيم پرداخت.

 آری جمهوری اسلامی ایران که آخرین گام از حکومت الله و آغاز ظهور کامل دین اسلام و تجلی تام و کامل شخصیت انسان کامل و مدیریت الهی او بر جهان است با ورود به مرحله پنجم و نهایی خویش که عیناً ورود به مقدمات آخرین  14 ظهور منجی بشریت و تحقق وعده الهی است و در لسان روایات ما به " واگذاری پرچم حق از سوی سید خراسانی به مهدی موعود روحی فداه "  15 تعبیر گشته است که رسالت اصلی و غایت انقلاب اسلامی ایران می باشد و هم اینک با تبدیل...

 سالی که قیام ها، بحرانها و شورشها جهان اسلام را درهم می کوبد. سالی که اگر درک شود

نشانه های ظهور مانند دانه های تسبیح یک به یک پیش می روند. از اینجا، ما چاره ای جز جستجو، رصد و انتظار نداریم. چنانکه ضمن پرهیز از تعیین وقت چشم به حوادث و وقایعی داریم که روایات درباره آنها خبر داده اند. کسی چه می داند شاید ما هم در جمع کسانی باشیم که آن سال موعود و وقایعش را درک می کنند.

1. امام در انتظار آن ها به سر مي برد: هنگام ظهور امام قائم(ع) قبــل از آن کــه کنــار کعبه برود و صـداي خــود را به گــوش جهانيان برساند ، در مکاني به نام "ذي الطور" در انتظار 313 نفر از ياران خاصش توقف مي کند...

2. آن ها از اطراف جهان جمع مي شوند: 313 نفر از اطراف جهــان و دور ترين نقطه ها جمع شده و به امام قائم(ع) مي پيوندند. امام باقر(ع) در اين باره مي فرمايند:"خداوند براي حضرت قائم از دورترين شهــر ها، به تعداد جنگــاوران بـدر 313 نفر جمع مي کند".

 سـفياني، سرخ رويي سپيـد پوسـت و زاغ چشـم است. هرگز خدا را پرستش نکرده و مکــه و مدينه را نديده است. فرزند خــورنده جگر ها ، اسمش عثمان و پدرش عنبسـه ابي سفيان است.

سفياني، عنصــر بي بند و بار ، آلــوده و پرده در امــوي نسب و امـوي نژاد اسـت که در سوريه انقلاب مي کند و انقلابش نيز، پس از غلبه بر دو گروه مخالف خويش ،به ظـاهر پيروز مي گردد و آن دو خط مخالف را که رهبري يکي را مردي سرخ رو و ديگري را مردي "ابرص" به عهده دارد، در هم مي کوبد . فضاي سياسي و اجتماعي بـراي او آماده مي شـود و او بــر منطــقه وسيعــي که شامل: دمشـق، حمـص، حـلب، اردن، فلسـطين و اسرائیل کنوني است، مســلط مي گردد و يهوديــان و  عناصر تبهـــکار و حــق ســتيز ، کودکان پرورشــگاهي و کنــار خيابــاني از او پيروي مي کنند و همــه اين تحــولات ظرف شش ماه صورت مي پذيرد.

سابقة مهدويّت در اسلام به عصر نبوّت برمي گردد. از همان عصر نبوّت به دنبال روايات متواتر نبوي دربارة مهدي امّت، وعدة ظهور ـ پس از غيبت ـ نجات بخشي و عدل گستري جهاني او و اينكه از نسل پيامبر(ص) و هم نام و هم كنية او خواهد بود، مسلمانان با مسئلة مهدويّت آشنا بودند و اين، يك باور عمومي بود و نوعيانتظار براي تحقّق اين پيش گويي نبوي در جامعه وجود داشت. پس از رحلت رسول خدا(ص)، وعدة ظهور مهدي موعود(ع) توسط ائمة معصومان(ع) نيز استمرار يافت و مورد تأكيد و تبيين بيشتر قرار گرفت و محدّثان فريقين، اين احاديث را سينه به سينه و نسل به نسل منتقل كردند؛ بدين گونه در عصر ائمه(ع) هم به صورت امري مسلّم و مورد پذيرش عمومي درآمد.

 النين نام ستاره دنباله داريست كه مدتي قبل كشف شد ، هرچند كشف اين دنباله دار مباحث گوناگوني را به دنبال داشت اما آنچه براي ما قابل تامل و توجه مي باشد ، شباهتهاي زيادي است كه ميان اين دنباله دار و ستاره دنباله داري كه در روايات عصر ظهور ، آشكار شدن آن بعنوان يكي از نشانه اي بسيار نزديك به ظهور ، مطرح شده است : طلوع ستاره درخشان در سمت مشرق که همچون ماه می‌درخشد ، سپس دو جانب آن خم گردد که نزدیک شود که آن دو جانب به همدیگرمتّصل شوند...

در بررسی وقایع منطقه  "یمن" از دیدگاه روایات ائمه معصومین (ع) چندین حدیث مستند وجود دارد که نشان دهنده اهمیت نقش تحولات این کشور در عصر منتهی به ظهور حضرت حجت(عجل الله) است .

امام صادق علیه السلام در این مورد فرمود: خـمـس قـبل قیام القائم علیه السلام : الیمانی و السفیانی و المنادی ینادی من السماء و خسف بالبیداء و قتل النفس ‍ الزکیة . پیش از قیام مهدی علیه السلام پنج رخداد بزرگ در پیش خواهد بود:

آخرالزّمان، از زبان پیامبر(ص)

از علی(ع) پرسیده شد: آن زمان چه زمانی است؟ پاسخ گفته شد: «زمانی است که پست‌فطرتان همه جا را پر مي‌کنند؛ بزرگواران کمیاب مي‌شوند؛ روزگاری است که پادشاهان چون درّندگان، تهیدستان، طعمة آنانند؛ راستی غارت مي‌شود و دروغ، فراوان مي‌گردد. مردمانشان با زبان، تظاهر به دوستی دارند؛ امّا در دل، دشمن هستند. گناه همه جا را فرا مي‌گیرد و علنی به گناه افتخار مي‌کنند و اسلام را چون پوستینی واژگونه مي‌پوشند.»